Gister ben ik met mijn moeder naar et apres geweest. Een voorstelling van Isabelle Beernaert.
Nina Plantefeve had de hoofdrol. Het was een best wel trieste voorstelling. Maar heel mooi. Ik zat op de derde rij, en ik kon de dansers bijna aanraken.
Ze hadden prachtige kostuums. En wat ik ook leuk vond was dat de mannen in het stuk ook met elkaar een lift deden. Normaal zie je dat niet, maar hierbij dus wel.
Nina danste prachtig. Een echt voorbeeld voor mij. Je kon aflezen op haar gezicht wat ze voelde. Ook leek het steeds alsof ze naar me keek. Maar ik denk dat iedereen dat wel dacht.
Op het laatst waren Nina en haar geliefde weer bij elkaar en toen was het eindelijk een beetje vrolijk. Al houd ik wel van dit soort verhalen, en al helemaal als het gedanst is.
Toen iedereen weg wilde gaan mochten we blijven zitten om vragen te stellen. Hellaas wist ik geen vraag om te stellen. Wel als Isabelle zelf er was geweest, die was er namelijk niet want die moest choreografieën aanleren aan de dansers van sytycd 5 voor de theatertour.
Maar als ze er was geweest had ik gevraagd, Hoe komt u aan de inspiratie om z'on hele voorstelling te bedenken, met muziek en de dansers?
Maar ja, de volgende keer beter.
Ook heeft ze veel gewisseld van dansers. Niet bij alle voorstellingen waren het dezelfde dansers. Els, winnares van sytycd 2009 begon gister ochtend om 9 uur met trainen en s' avonds laat om kwart over acht moest ze het podium alweer op. Heel knap!
Volgend jaar komt weer een voorstelling van Isabelle Beernaert. Ik hoop dat Nina er dan nog in danst.
En dit is een aanrader! Ik zal er zo nog een keer naartoe willen.
xoxo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten